Bruno "de Grote" van Saksen geb. 925 ovl. 11 okt 965 Reims, Frankrijk: NGV Stambomenverzameling

NGV Stambomenverzameling

925 - 965 (40 jaar)

Vader	Hendrik I "de Vogelaar" van Saksen, geb. 876, Memleben, Duitsland , ovl. 2 jul 936, Memleben, Duitsland (Leeftijd 60 jaar)
Moeder	Mathilde van Ringelheim, geb. 895, Enger, Duitsland , ovl. 968, Quedlingburg, Duitsland (Leeftijd 73 jaar)
Recordnummer	MH:F1292
_UID	582b7601720001e69bec20cf307af971
Gezins-ID	F1292	Gezinsblad \| Familiekaart

Aantekeningen

Bruno de Grote is een typische heilige van rond het jaar 1000: hij behoorde tot de rijksadel en was verweven met de wereldlijke politiek van zijn tijd. Toch is hij pas in 1870 heilig verklaard. Bruno genoot zijn opleiding bij bisschop Balderik van Utrecht. Er waren in zijn persoon meerdere ambten verenigd: sinds 940 was hij aartskanselier en sinds 951 tevens aartskapelaan van het rijk, van 953 - 959 de laatste hertog van Lotharingen en vanaf 953 aartsbisschop van Keulen en abt van de machtige abdijen Lorsch en Corvey. Hij stichtte zelf te Keulen de Sankt Pantaleonabdij, waar hij begraven werd. In 953 stelde zijn broer Otto I Bruno aan tot hertog van Lotharingen. Bruno benoemde afzonderlijke vice-hertogen waardoor rond 959 een afscheiding ontstond tussen Neder-Lotharingen in het noorden en Opper-Lotharingen in het zuiden. Daarmee was hij de laatste hertog van het onverdeelde Lotharingen. Hij trachtte, via de hem toegekende militaire en bestuurlijke macht, de opstandige aristocratie onder de duim te houden en een bemiddelende rol te spelen tussen Oost- en West-Francië. Daarnaast had hij de taak om het tot dan toe van autonomie genietend hertogdom te integreren in het Oost-Frankische Rijk en het te beschermen aan zijn westgrens (de Schelde) tegen de aanspraken van de koningen van West-Francië (het latere Frankrijk) en hun leenman, de graven van Vlaanderen.